Cemiplimab skuteczny w neoadjuwantowym leczeniu raka płaskonabłonkowego skóry

12 września 2022 roku na łamach New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania, oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo cemiplimabu (przeciwciało anty-PD-1) u pacjentów chorych na resekcyjnego raka płaskonabłonkowego (kolczystokomórkowego) skóry.

Do badania włączono 79 pacjentów w stopniach zaawansowania II, III lub IV (M0). Uczestnicy badania otrzymali maksymalnie 4 kursy cemiplimabu w dawce 250 mg co 3 tygodnie, a następnie zostali poddani operacji. Pierwszorzędowym punktem końcowym była całkowita odpowiedź patologiczna (pCR), a główne drugorzędowe punkty obejmowały znaczną odpowiedź patologiczną (major pathologic response) ≤ 10% żywych komórek nowotworowych, obiektywną odpowiedź w badaniach obrazowych oraz zdarzenia niepożądane.

Całkowitą odpowiedź patologiczną — w ocenie niezależnego eksperta — stwierdzono u 51% (40) chorych, a znaczną odpowiedź patologiczną u kolejnych 13% (10). Obiektywne odpowiedzi zaobserwowano u 68% (54) pacjentów. 9 chorych (11%) nie przeszło zaplanowanego zabiegu operacyjnego w określonym w protokole czasie. Wśród nich znalazło się 5 pacjentów, u których stwierdzono częściową odpowiedź w badaniach obrazowych — 3 nie wyraziło zgody na zabieg, 1 pacjent zmarł z powodu działań niepożądanych niezwiązanych z leczeniem, a 1 został utracony z obserwacji.

Leczenie było dobrze tolerowane, a działania niepożądane w stopniu 3. i wyższym wystąpiły u 18% chorych Profil działań niepożądanych był typowy dla przeciwciał anty-PD-1. 4 pacjentów zmarło w czasie leczenia neoadjuwantowego, z czego u 1 pacjenta śmierć była prawdopodobnie związana z leczeniem.

Komentarz: Po doniesieniach dotyczących skuteczności immunoterapii w leczeniu zaawansowanego, nieresekcyjnego lub przerzutowego raka płaskonabłonkowego skóry oraz obiecujących wynikach badań z immunoterapią neoadjuwantową u chorych na czerniaka, pojawiły się pierwsze obserwacje dotyczące neoadjuwantu w rakach skóry. Opublikowane w NEJM badanie jest pierwszym badaniem II fazy, oceniającym rolę immunoterapii w tym wskazaniu. Badanie spełniło założenia statystyczne związane z pierwszorzędowym punktem końcowym, wykazując wyższy odsetek niż założona alternatywna hipoteza o 44% całkowitych odpowiedzi patologicznych. Wyniki są bardzo obiecujące, należy jednak podkreślić, że ze względu na krótki czas obserwacji nieznane są odległe wyniki, dotyczące nawrotów czy przeżycia całkowitego. Badania z immunoterapią neoadjuwantową u chorych na czerniaka wykazały znacząco niższy odsetek nawrotów i zgonów u chorych, u których stwierdzono całkowita odpowiedź patologiczną na leczenie neoadjuwantowe. Na pierwsze takie dane w przypadku cemiplimabu w raku płaskonabłonkowym będziemy musieli poczekać przynajmniej kilkanaście miesięcy. Należy również podkreślić, że jest to badanie jednoramienne, a więc brak jest możliwości porównania z innymi metodami leczenia, uzupełniającą radioterapią czy immunoterapią adjuwantową. Niepokój może budzić stosunkowo wysoki odsetek zgonów w trakcie leczenia (9%), jednak tylko w jednym przypadku był on prawdopodobnie związany z leczeniem. Populacja chorych na raka płaskonabłonkowego to głównie osoby w podeszłym wieku (w omawianym badaniu mediana wieku to 73 lata, a najstarszy pacjent miał 93 lata), a wielu pacjentów jest obciążonych również innymi schorzeniami. Uwzględniając te fakty, należy uznać, że leczenie było dobrze tolerowane, co stanowi dodatkowy dowód w dyskusji nad stosowaniem immunoterapii u osób w wieku podeszłym.

Podsumowując, w świetle przedstawionych wyników cemiplimab może stanowić ciekawą opcję terapeutyczną dla chorych na resekcyjnego raka płaskonabłonkowego skóry, zanim jednak stanie się on standardem leczenia niezbędne jest wykazanie korzyści w zakresie redukcji ryzyka nawrotu lub zgonu z powodu choroby.

Pełna treść artykułu dostępna jest na stronie: https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2209813