Niedokrwistość u chorych na nowotwory — leczenie

Niedokrwistość jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym u chorych na nowotwory. Przed podjęciem decyzji o sposobie leczenia chorych z niedokrwistością — o ile pozwala na to ich stan kliniczny — należy wykonać badania, które pozwolą na ustalenie przyczyny niedokrwistości i umożliwią jej leczenie przyczynowe i/lub obciążone najmniejszym ryzykiem wystąpienia reakcji niepożądanych. Przetoczenia koncentratów krwinek czerwonych (KKCz) są zarezerwowane dla przypadków, w których: wyrównanie niedoborów nie przyniosło oczekiwanego efektu, nie ma wskazań do stosowania leków stymulujących erytropoezę (ESA), a poziom niedokrwistości nie pozwala na włączenie lub kontynuację leczenia przeciwnowotworowego albo powoduje znaczące objawy. Restrykcyjna strategia przetaczania KKCz zakłada utrzymywanie stężenia hemoglobiny (Hb) zwykle pomiędzy 7 g/dl a 9 g/dl i przetaczanie KKCz dopiero wtedy, gdy stężenie Hb wynosi < 7 g/dl. Restrykcyjna strategia, w porównaniu do liberalnej, zmniejsza zużycie krwi bez zwiększania śmiertelności i chorobowości w onkologii, a także bez istotnego wpływu na krwawienie lub długość hospitalizacji i może być bardziej odpowiednia dla jakości życia pacjentów i ekonomii leczenia. Zgodnie z zarejestrowanymi wskazaniami, ESA mogą być stosowane u chorych na nowotwory niemieloidalne z niedokrwistością indukowaną chemioterapią. Ryzyko związane ze stosowaniem ESA obejmuje występowanie powikłań zakrzepowo-zatorowych i nadciśnienia tętniczego. Celem podawania ESA jest uzyskanie takiego stężenia Hb, które usunie potrzebę przetoczenia KKCz. W związku z coraz powszechniejszym stosowaniem immunoterapii z udziałem inhibitorów punktów kontrolnych odpowiedzi immunologicznej u chorych na nowotwory należy mieć na uwadze wpływ przetoczeń składników krwi na układ immunologiczny. Leki stymulujące erytropoezę, w przeciwieństwie do KKCz mają korzystny wpływ na układ immunologiczny.