Rak piersi — podsumowanie nowości z Kongresu ESMO 2022

Opublikowano: 24/10/2022

Rak piersi — podsumowanie nowości z Kongresu ESMO 2022

Paweł Sobczuk

Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie

 

Wprowadzenie

W dniach 9–13 października 2022 roku w Paryżu odbył się kolejny, doroczny Kongres Europejskiego Towarzystwa Onkologii Medycznej (ESMO, European Society for Medical Oncology). Przedstawiono na nim kilka tysięcy doniesień naukowych, a tematyka raka piersi była jedną z najczęściej podejmowanych. W sesjach prezydenckich trudno było szukać badań dotyczących raka piersi, co nie świadczy o braku istotnych — z perspektywy onkologów i pacjentów — danych. Najwięcej z nich dotyczyło leczenia hormonozależnego raka piersi, co stanowi pewną odmianę w porównaniu z Kongresami ESMO 2021 i Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO, American Society of Clinical Oncology) 2022, kiedy główna uwaga koncentrowała się na badaniach u chorych na HER2-dodatnego raka piersi. Poniżej zostały podsumowane najważniejsze doniesienia dotyczące raka piersi.

 

Sacytuzumab gowitekan wydłuża czas przeżycia całkowitego u chorych na hormonozależnego raka piersi

Jednym z najważniejszych doniesień Kongresu są wyniki badania TROPiCS-02, oceniającego skuteczność sacytuzumabu gowitekanu (koniugat lek–przeciwciało przeciwko TROP-2) w porównaniu z leczeniem z wyboru lekarza u chorych z zaawansowanym hormonozależnym HER2-ujemnym rakiem piersi [1]. Sacytuzumab gowitekan dotychczas został dopuszczony do stosowania w drugiej i kolejnych liniach leczenia pacjentów z potrójnie ujemnym rakiem piersi.

W badaniu TROPiCS-02 mogli wziąć udział chorzy z HR+/HER2– rakiem piersi, którzy wcześniej otrzymali od 2 do 4 linii leczenia, w tym chemioterapię opartą na taksanach oraz inhibitory CDK4/6. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia wolny od progresji (PFS, progression-free survival) w ocenie niezależnej, a głównym drugorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia całkowitego (OS, overall survival), którego analiza — zgodnie z protokołem — została zaplanowana po wystąpieniu 350 zdarzeń. Łącznie 543 pacjentów zostało zrandomizowanych do ramienia z sacytuzumabem (n = 272) lub leczeniem według wyboru badacza (kapecytabina, erybulina, winorelbina lub gemcytabina) (n = 271). Była to populacja dość mocno przeleczona — mediana wcześniejszych linii leczenia wynosiła 3, a 95% chorych miało przerzuty trzewne. Pierwsze wyniki badania TROPiCS-02 zaprezentowano podczas kongresu ASCO 2022, gdzie wykazano wydłużenie mediany PFS z 4,0 miesięcy w ramieniu kontrolnym do 5,5 miesiąca w ramieniu eksperymentalnym [ryzyko względne (HR, hazard ratio) = 0,66; p < 0,001] [2]. W aktualnej analizie po 12,5 miesiącach obserwacji, w trakcie której wystąpiły 390 zgony, sacytuzumab gowitekan istotnie wydłużył OS z 11,2 miesiąca do 14,4 miesiąca [HR = 0,79; 95% przedział ufności (CI, confidence interval) 0,65–0,96; p = 0,020]. Wyższy był również odsetek obiektywnych odpowiedzi (57% vs. 38%) oraz długość trwania odpowiedzi (mediana 8,1 vs. 5,6 miesiąca). Korzyść z zastosowania eksperymentalnego leczenia była widoczna niemal we wszystkich podgrupach, w tym również w grupie 26 chorych z przerzutami nie-trzewnymi. Warto również zwrócić uwagę na skuteczność leczenia u chorych na HER2-ujemnego i z niską ekspresją HER2 (HER2-low) raka piersi [3]. Zaobserwowano również lepszą jakość życia w porównaniu z grupą kontrolną. Warto podkreślić, że jednym z kryteriów kwalifikacji była pozytywna ekspresja TROP-2, a w badaniu zaraportowano 30% odsetek niepowodzeń przy kwalifikacji (brak ekspresji), co może utrudniać zastosowanie leku u wszystkich chorych na HR+/HER– zaawansowanego raka piersi.

 

Przeżycie całkowite chorych leczonych abemacyklibem

Wyniki badania MONARCH3 doprowadziły do rejestracji abemacyklibu w połączeniu z niesteroidowym inhibitorem aromatazy (NSAI) [4]. Podczas Kongresu ESMO 2022 zaprezentowano wyniki drugiej cząstkowej analizy dotyczącej OS, które było drugorzędowym punktem końcowym [5]. Zgodnie z protokołem druga analiza OS zaplanowana była po wystąpieniu 252 zdarzeń w populacji zgodnej z zamiarem leczenia (ITT, Intention to treat). W badaniu 493 chorych zostało zrandomizowanych do ramienia eksperymentalnego z abemacyklibem i NSAI (n = 328) lub placebo z NSAI (n = 165). Mediana czasu obserwacji wyniosła 70,2 miesiąca. Po tym czasie mediana OS w ramieniu z abemacyklibem wyniosła 67,1 miesiąca, podczas gdy w ramieniu z placebo 54,5 miesiąca, co przełożyło się na 25% redukcję ryzyka zgonu (HR = 0,754; 95% CI 0,584–0,974; p = 0,0301). Zbliżone wyniki osiągnięto w podgrupie pacjentek z przerzutami trzewnymi (65,1 vs. 48,8 miesiąca; HR = 0,708; 95% CI 0,508–0,986; p = 0,0392). Uwzględniając założenia statystyczne dotyczące analizy cząstkowej, próg istotności nie został przekroczony w populacji ogólnej ani z przerzutami trzewnymi. Pomimo ponad rocznej korzyści w zakresie OS, obecnie nie można potwierdzić, że abemacyklib istotnie je wydłuża. Ostatecznej odpowiedzi na to pytanie udzieli analiza, która spodziewana jest w 2023 roku, po osiągnięciu 315 zdarzeń w populacji ITT i 189 w podgrupie z przerzutami trzewnymi.

 

Nowy inhibitor CDK4/6 z obiecującymi wynikami w zakresie czasu przeżycia wolnego od progresji

Przedstawiono pierwsze wyniki badania III fazy z nowym inhibitorem CDK4/6 — dalpicyklibem w połączeniu z anastrozolem lub letrozolem w pierwszej linii leczenia chorych na hormonozależnego raka piersi [6]. Badanie DAWNA-2 zostało przeprowadzone w 42 ośrodkach w Chinach i wzięło w nim udział 456 pacjentek z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym rakiem piersi, niezależnie od statusu menopauzalnego, zrandomizowanych do ramienia z dalpicyklibem (n = 303) lub placebo (n = 153). Pierwszorzędowym punktem końcowym był PFS w ocenie badacza, a analizę cząstkową zaplanowano po wystąpieniu 186 zdarzeń (progowa wartość p dla analizy cząstkowej wynosiła < 0,0076). Po ponad 21-miesięcznym okresie obserwacji mediana PFS była istotnie wyższa w grupie otrzymującej dalpicyklib — 30,6 vs. 18,2 miesiąca (HR = 0,51; 95% CI 0,38–0,69; p < 0,0001), a korzyść ze stosowania leku była widoczna niezależnie od statusu menopauzalnego. Obiektywne odpowiedzi zaobserwowano odpowiednio u 57,4% i 47,7% chorych. Najczęstszym działaniem niepożądanym w stopniu 3. lub wyższym była neutropenia (u 85,8% chorych) oraz leukopenia (u 66,6% chorych). 4% pacjentów w grupie eksperymentalnej i 2% w grupie kontrolnej zakończyło leczenie z powodu działań niepożądanych. Jeżeli wyniki badania potwierdzą się w dłuższej obserwacji, dalpicyklib może stać się czwartym po abemacyklibie, rybocyklibie i palbocyklibie inhibitorem CDK4/6 stosowanym w praktyce klinicznej.

 

Mieszane wyniki badań z nowymi modulatorami i degradatorami receptora estrogenowego

Kongres ESMO 2022 obfitował również w badania dotyczące nowych selektywnych modulatorów i degradatorów receptora androgenowego oraz ich roli w leczeniu chorych z hormonozależnym rakiem piersi. Do badania ELAINE1 porównującego lasofixen z fulwestrantem włączono pacjentki wcześniej leczone inhibitorem aromatazy i inhibitorem CDK4/6, u których stwierdzono również mutację w genie ESR1 kodującym receptor estrogenowy [7]. Mutacja ta jest związana z opornością na standardową hormonoterapię. Badanie wykazało wydłużenie PFS o 2 miesiące w porównaniu z fulwestrantem [6,04 vs. 4,04 miesiąca (HR = 0,699; 95% CI 0,445–1,125)]. Czas przeżycia wolny od progresji był również numerycznie dłuższy w podgrupie pacjentek z przerzutami trzewnymi lub mutacją Y537S w genie ESR1. Badania z selektywnymi degradatorami — AMEERA-3 oceniające amcenestrant w porównaniu z hormonoterapią według wyboru badacza [8] i acelERA BC [9] oceniające giredestrant w porównaniu z hormonoterapią według wyboru badacza — były badaniami negatywnymi, które nie wykazały wydłużenia PFS.

 

Pyrotynib w połączeniu z trastuzumabem i docetakselem w leczeniu pierwszej linii HER-dodatniego raka piersi

W zakresie leczenia zaawansowanego HER2-dodatniego raka piersi warto zwrócić uwagę na wyniki badania PHILA, w którym oceniono skuteczność dodania pyrotynibu (doustnego inhibitora HER) do trastuzumabu i docetakselu w pierwszej linii leczenia [10]. Badanie wykazało istotną różnicę w zakresie PFS na korzyść dołączenia pyrotynibu w porównaniu z placebo — mediana PFS wyniosła odpowiednio 24,3 i 10,4 miesiąca (HR = 0,41; 95% CI 0,32–0,53; p < 0,0001). Wśród najczęstszych działań niepożądanych w stopniu 3. lub wyższym dominowała neutropenia, która wystąpiła u ponad 60% chorych w obu ramionach. Ponadto u pacjentek otrzymujących pyrotynib zdecydowanie częściej wystąpiła biegunka (46,5 vs. 3,1%). Pomimo pozytywnych wyników pierwszej analizy cząstkowej badania PHILA, należy podkreślić, że w ramieniu kontrolnym zastosowano docetaksel w połączeniu trastuzumabem, a nie podwójną blokadę trastuzumabem i pertuzumabem, która stanowi złoty standard leczenia. W związku z tym wyniki badania należy traktować z ostrożnością.

 

Brak korzyści z przedłużonej hormonoterapii w leczeniu uzupełniającym

Jednym z dyskusyjnych tematów w środowisku pozostaje długość leczenia uzupełniającego u pacjentek z horomonozaleznym rakiem piersi. W badaniu DATA oceniono skuteczność różnej długości stosowania anastrozolu u pacjentek, u których nie stwierdzono nawrotu choroby po 2–3 latach stosowania tamoksifenu [11]. Pacjentki biorące udział w badaniu randomizowano do leczenia anastrozolem przez 3 lub 6 miesięcy, a pierwszorzędowym punktem końcowym był czas przeżycia wolny od choroby (DFS, disease-free survival), liczony od momentu 3 lat po randomizacji. W badaniu wzięło udział 1912 pacjentek, a 1660 było wolne od choroby po 3 latach od randomizacji. Po 10 latach od tego punktu czasowego, odsetek pacjentek wolnych od choroby był zbliżony w obu grupach i wyniósł 69% oraz 66% odpowiednio w grupie leczonej 6 lat i 3 lata (HR = 0,86, 95% CI 0,72–1,01; p = 0,073). Nie stwierdzono również różnic w zakresie OS. Różnice w zakresie nawrotów choroby stwierdzono w podgrupie chorych z ekspresją receptora progesteronowego i estrogenowego (HR = 0,77; p = 0,008) oraz u pacjentek z ekspresją obu typów receptorów i przerzutami do węzłów chłonnych (HR = 0,74; p = 0.011). Wyniki wskazują na brak uzasadnienia stosowania dłuższego niż 5 lat leczenia adjuwantowego u wszystkich pacjentek. Badanie wskazuje na sygnały skuteczności dłuższego leczenia w niektórych podgrupach, jednak są to analizy eksploratywne.

 

Korzyści z chemioterapii „dose-dense” w leczeniu uzupełniającym

Podczas Kongresu przedstawiono również 15-letnie wyniki badania GIM2, w którym pacjentki otrzymywały chemioterapię uzupełniającą antracyklinami i 5-fluoruracylem co 2- (schemat „dose-dense”) lub co 3- tygodnie [12]. Od kilku lat znane są już silne dowody na brak znaczenia stosowania 5-fluorouracylu w leczeniu uzupełniającym, warto jednak zwrócić uwagę na różnice wyników odległych w zależności od częstości podawania chemioterapii. Badanie potwierdziło wyższość schematu „dose-dense”, wykazując poprawę w zakresie DFS (15-letni DFS 61% vs. 52%, HR = 0,77), jak i OS (15-letni OS 76% vs. 69%, HR = 0,72) zarówno w całej populacji, jak i podgrupach pacjentek z rakiem hormonozależnym czy potrójnie ujemnym. Badanie to — pomimo wykorzystania leku, który obecnie nie już rekomendowany — potwierdza, że nie tylko w leczeniu neoadjuwantowym, ale także adjuwantowym schemat „dose-dense” powinien być schematem preferowanym.

 

Nowe czynniki predykcyjne i prognostyczne we wczesnym raku piersi

Ciekawy zestaw wyników przedstawiono w zakresie poszukiwania czynników prognostycznych i predykcyjnych u chorych na wczesnego raka piersi. Badacze z Belgii na podstawie analizy transkryptomu 4 wyodrębnili podtypy HER2-dodatkniego raka piersi różniące się rokowaniem, w tym podtyp luminalny i immune-enriched — związane z najwyższymi odsetkami chorych wolnych od choroby po 5 latach [13]. Również w populacji chorych na potrójnie ujemnego raka piersi inny test, oparty na sekwencjonowaniu RNA (TNBCtype-4 classifier) pozwalał przewidzieć prawdopodobieństwo osiągnięcia odpowiedzi patologicznej, chociaż nie wykazano istotnego znaczenia w predykcji nawrotu choroby [14]. W innym badaniu naukowcy z Włoch ocenili przydatność testu HER2DX u chorych na HR+/HER2+ raka piersi leczonych neoadjuwantowym trastuzumabem i pertuzumabem [15]. Wykazali oni, że test ten pozwala przewidzieć wrażliwość guzów na terapię hormonalną oraz ocenić szansę osiągnięcia patologicznej odpowiedzi całkowitej w tej podgrupie chorych, a tym samym może być użytecznym narzędziem do odpowiedniego dobierania terapii i jej eskalacji lub deeskalacji. Inni badacze potwierdzili wartość prognostyczną testów Breast Cancer Index (BCI) i BCIN+ do oceny ryzyka wystąpienia przerzutów odległych u chorych na hormonozależnego raka piersi odpowiednio bez i z zajęciem węzłów chłonnych [16].

 

Nowe metody zapobiegania neuropatii związanej z chemioterapią

Ciekawe wyniki zaprezentowali badacze z Niemiec, którzy skoncentrowali się na ocenie dwóch metod zapobiegania polineuropatii u pacjentek otrzymujących chemioterapię neoadjuwantową opartą na taksanach [17]. 122 pacjentki zostały zrandomizowane do jednego z dwóch ramion — stosowania rękawiczek uciskowych lub rękawiczek chłodzących na rękę dominującą. Neuropatię oceniano za pomocą szeregu badań — w tym neurografii, a wyniki odnoszono do ręki niedominującej, która nie była poddana interwencji. Po 18 tygodniach obserwacji zastosowanie którejkolwiek z metod prowadziło do istotnego zmniejszenia odsetka chorych, u których wystąpiła neuropatia w  stopniu 2. i 3. Dla rękawiczek chłodzących było to zmniejszenie z 50% do 38%, a dla rękawiczek uciskowych z 38% do 24%.

 

Negatywne wyniki badań immunoterapią

Podczas Kongresu ESMO 2022 nie zabrakło również prezentacji negatywnych wyników badań. W badaniu SYNERGY — randomizowanym badaniu II fazy — autorzy porównywali skuteczność dołączenia przeciwciała anty-CD37 oleklumabu lub placebo z chemio-immunoterapią durwalumabem, paklitakselem i karboplatyną u chorych na potrójnie ujemnego nieoperacyjnego/przerzutowego raka piersi [18]. Nie wykazano istotnych różnic w zakresie pierwszorzędowego punktu końcowego, jakim był odsetek chorych z kontrolą choroby w 24 tygodniu leczenia — odpowiednio 42,9% w ramieniu z oleklumabem i 43,3% w ramieniu kontrolnym. Czas wolny od progresji nie różnił się istotnie pomiędzy grupami.

Brak korzyści w zakresie OS przy istotnie wyższej toksyczności wykazało badanie ICON, oceniające dodanie podwójnej immunoterapii niwolumabem i ipilimumabem do chemioterapii u pacjentek na hormonozależnego przerzutowego raka piersi [19].

 

Konflikt interesów

Wynagrodzenie wykładowcy — firma BMS, travel grant — firmy BMS, MSD, Pierre Fabre, Novartis. Posiadane akcje i aktywa — firma Celon Pharma SA.

 

Piśmiennictwo

  1. Rugo HS, Bardia A, Marmé F, et al. LBA76 Overall survival (OS) results from the phase III TROPiCS-02 study of sacituzumab govitecan (SG) vs treatment of physician's choice (TPC) in patients (pts) with HR+/HER2- metastatic breast cancer (mBC). Ann Oncol. 2022; 33: S1386, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.012.
  2. Rugo H, Bardia A, Marmé F, et al. Primary results from TROPiCS-02: A randomized phase 3 study of sacituzumab govitecan (SG) versus treatment of physician’s choice (TPC) in patients (Pts) with hormone receptor–positive/HER2-negative (HR+/HER2-) advanced breast cancer. J Clin Oncol. 2022; 40(17_suppl): LBA1001–LBA1001, doi: 10.1200/jco.2022.40.17_suppl.lba1001.
  3. Schmid P, Cortés J, Marmé F, et al. 214MO Sacituzumab govitecan (SG) efficacy in hormone receptor-positive/human epidermal growth factor receptor 2-negative (HR+/HER2–) metastatic breast cancer (MBC) by HER2 immunohistochemistry (IHC) status in the phase III TROPiCS-02 study. Ann Oncol. 2022; 33: S635–S636, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.253.
  4. Goetz MP, Toi M, Campone M, et al. MONARCH 3: Abemaciclib As Initial Therapy for Advanced Breast Cancer. J Clin Oncol. 2017; 35(32): 3638–3646, doi: 10.1200/JCO.2017.75.6155, indexed in Pubmed: 28968163.
  5. Goetz MP, Toi M, Huober J, et al. LBA15 MONARCH 3: Interim overall survival (OS) results of abemaciclib plus a nonsteroidal aromatase inhibitor (NSAI) in patients (pts) with HR+, HER2- advanced breast cancer (ABC). Ann Oncol. 2022; 33: S1384, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.009.
  6. Xu B, Zhang QY, Zhang P, et al. LBA16 Dalpiciclib plus letrozole or anastrozole as first-line treatment for HR+/HER2- advanced breast cancer (DAWNA-2): A phase III trial. Ann Oncol. 2022; 33: S1384–S1385, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.010.
  7. Goetz MP, Plourde P, Stover DG, et al. LBA20 Open-label, randomized study of lasofoxifene (LAS) vs fulvestrant (Fulv) for women with locally advanced/metastatic ER+/HER2- breast cancer (mBC), an estrogen receptor 1 (ESR1) mutation, and disease progression on aromatase (AI) and cyclin-dependent kinase 4/6 (CDK4/6i) inhibitors. Ann Oncol. 2022; 33: S1387–S1388, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.015.
  8. Tolaney SM, Chan A, Petrakova K, et al. 212MO AMEERA-3, a phase II study of amcenestrant (AMC) versus endocrine treatment of physician’s choice (TPC) in patients (pts) with endocrine-resistant ER+/HER2− advanced breast cancer (aBC). Ann Oncol. 2022; 33: S634–S635, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.251.
  9. Jimenez MM, Lim E, Gregor MC, et al. 211MO Giredestrant (GDC-9545) vs physician choice of endocrine monotherapy (PCET) in patients (pts) with ER+, HER2– locally advanced/metastatic breast cancer (LA/mBC): Primary analysis of the phase II, randomised, open-label acelERA BC study. Ann Oncol. 2022; 33: S633–S634, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.250.
  10. Xu B, Yan M, Ma F, et al. LBA19 Pyrotinib or placebo in combination with trastuzumab and docetaxel for HER2-positive metastatic breast cancer (PHILA): A randomized phase III trial. Ann Oncol. 2022; 33: S1387, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.014.
  11. Tjan-Heijnen V, Lammers S, Geurts S, et al. 133O Extended adjuvant aromatase inhibition after sequential endocrine therapy: Final results of the phase III DATA trial. Ann Oncol. 2022; 33: S599, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.168.
  12. Mastro LD, Poggio F, Blondeaux E, et al. 134O Dose-dense adjuvant chemotherapy in early-stage breast cancer patients: End-of-study results from a randomised, phase III trial of the Gruppo Italiano Mammella (GIM). Ann Oncol. 2022; 33: S599–S600, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.169.
  13. Rediti M, Venet D, Garcia AJ, et al. 139MO Identification of biologically-driven HER2-positive breast cancer subgroups associated with prognosis after adjuvant trastuzumab in the ALTTO trial. Ann Oncol. 2022; 33: S602–S603, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.174.
  14. Diaz-Guardamino IE, Cobo SLT, Monte-Millan MD, et al. 141MO Pathological response and early survival data according to TNBCtype4 classifier in operable triple-negative breast cancer (TNBC) treated with neoadjuvant carboplatin and docetaxel. Ann Oncol. 2022; 33: S604, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.176.
  15. Guarneri V, Dieci MV, Griguolo G, et al. 140MO HER2DX genomic test in HER2-positive/hormone receptor-positive (HER2+/HR+) breast cancer (BC) treated with neoadjuvant trastuzumab (T) and pertuzumab (P): A correlative analysis from the PerELISA trial. Ann Oncol. 2022; 33: S603, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.175.
  16. Bartlett JM, Xu K, Wong J, et al. 138MO Prognostic performance of Breast Cancer Index (BCI) in postmenopausal women with early-stage HR+ breast cancer in the TEAM trial. Ann Oncol. 2022; 33: S602, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.173.
  17. Michel L, Romar P, Feisst M, et al. 1552O Chemotherapy-induced peripheral neuropathy (CIPN) prevention trial evaluating the efficacy of hand-cooling and compression in patients undergoing taxan-based (neo-)adjuvant chemotherapy for primary breast cancer: First results of the prospective, randomized POLAR trial. Ann Oncol. 2022; 33: S1257–S1258, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.1646.
  18. Buisseret L, Loirat D, Aftimos PG, et al. LBA17 Primary endpoint results of SYNERGY, a randomized phase II trial, first-line chemo-immunotherapy trial of durvalumab, paclitaxel, and carboplatin with or without the anti-CD73 antibody oleclumab in patients with advanced or metastatic triple-negative breast cancer (TNBC). Ann Oncol. 2022; 33: S1385, doi: 10.1016/j.annonc.2022.08.011.
  19. Kyte JA, Andresen NK, Quaghebeur C, et al. 215MO ICON – a randomized phase IIb study evaluating chemotherapy combined with ipilimumab and nivolumab in metastatic hormone receptor-positive breast cancer. Ann Oncol. 2022; 33: S636, doi: 10.1016/j.annonc.2022.07.254.